Oyuncak bebek olarak doğdu, 4,5 yıl yürüyemedi, bak şimdi nasıl
Kocaeli’nin Gebze ilçesinde yaşayan Medine ve Kadri çiftinin üçüncü çocuğu olan Mehmet Basri, 7 aylık prematüre bebek olarak dünyaya geldi. Dünyaya geldiğinde 600 gram ağırlığındaki Mehmet Basri 160’ı entübe olmak üzere toplam 190 gün yoğun bakımda kaldı. Doktorların bile ümidini kesen Mehmet Basri, 190 gün sonra gözlerini açtı. Mehmet Basri’ye daha sonra epilepsi teşhisi kondu. Doğduğundan beri fizik tedavi gören Mehmet Basri, 4,5 yaşına kadar yürüyemedi. Ailesi, çocuklarının bu süreçte yürümesi için her yeri gezdi. Yaklaşık 2 yıl önce Kocaeli’nin Başiskele ilçesindeki Atlantis Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi’ne gelen aile, çocuklarının burada eğitim almasını sağladı. Mehmet Basri iyi bir eğitim ve fizik tedaviden sonra önce ayağa kalktıktan sonra yürümeye başladı.
“Daha önce yürüyebildiği herhangi bir gelişme göstermedi.”
Mehmet Basri’nin zor bir dönemden sonra yürümeye başladığını belirten annesi Medine Üstün, “Mehmet Basri 600 gram olarak doğdu. 160 gün entübe, 190 gün yoğun bakımda kaldı. Sonra doktorlar fizik tedaviye başlamamızı önerdi. Mehmet Basri fizik tedavilerin yanı sıra bazı becerilerini de kazanmaya çalıştı. Şimdi birkaç adım atabilir. Bunu 3-4 aydır fark ettik. Önceden yürüme gelişimi yoktu. Hem bağırsak hem de omurga yapışıklığını içeren iki ameliyat geçirdi. Bu ameliyatlardan sonra biraz iyileşti. 4 yıldır fizik tedavi görüyor. En sevdiğim kardeşim burayı tavsiye etti. Uzak olduğu için biraz sıcak görünmedik ama geldikten sonra hayatımızda çok şey değişti. Tedaviye bakış açımız bile değişti. Daha önce fizik tedavi görüyordu. Ama neyin doğru olduğunu bilmiyorduk. Öğretmenlerimiz buraya geldikten sonra önerilerde bulunuyor. Evde bir şeyler yapmaya çalışıyoruz. Önceden çocuğumuzu rehabilitasyon merkezine verirdik. “Çocuk o derste ne öğretildiğini öğreniyordu, bize o gün ne yaptıklarını anlatıyorlardı.”
“Yapabileceklerini görmek aile olarak bize umut veriyor”
Mehmet Basri’nin yürümeye başlamasının kendilerine umut verdiğini belirten Medine Üstün, “Başladığım yola baktığımda geldiğim yer inanılmaz. Burayı bize tavsiye eden ağabeyim bana ‘bir gün yürüyecek’ dedi ama ben inanmadım. Şimdi seni yürürken gördüğümde hayatımızın daha iyi olacağını düşünüyorum. Yapabileceği daha çok şey olduğunu gördüm. Artık yapabiliriz. Umutsuzluğa düşmek daha kötüdür. Ama gerçekten neler yapabildiğini görmek bize bir aile olarak umut veriyor. Oğlumun da epilepsisi var. Nöbetler de bizi etkiler. Bazen ne yapabileceğini unutur. Yeniden başlamak gerekiyor. Ama yapabileceğini görüyoruz. “Başladığımız nokta ile şu an arasında çok fark var.”
Murat Kanber-Uğur Buber
