10 dönüm arazi üzerine dikildi, izleyiciler büyülendi
Lavanta, Turhal ilçesinin Ayranpınar köyündeki “Tıbbi ve Aromatik Bitki Üretim Projesi” kapsamında yaklaşık 5 yıl önce dikildi. Yaklaşık 10 dekar tarım arazisine ekilen lavantalar, görselliği ile doğa tutkunlarının odak noktasıdır. Fotoğraf çekmek isteyenler için doğal bir stüdyoya dönüşen alan, köylüler için de bir örnek. İşadamı Cengiz Öz, amaçlarının tarımsal özelliklerini kaybeden toprakları değerlendirmek olduğuna dikkat çekti. Lavanta bitkisinin fazla bakıma ihtiyaç duymadığını belirten Öz, “Lavanta ekilmesinden bu yana 5 yıl geçti. Lavanta bitkisi gübre, su istemez. Vahşi hayvan alana girmez, güzel bir üründür. Başka bir deyişle, gerekli alternatif ürünlerden biridir. Bu anlamda köylülerimize bu bitkiyi dikmelerini tavsiye ediyoruz. ”
Tarla doğal bir fotoğraf stüdyosuna dönüştü
Doğal bir fotoğraf stüdyosuna dönüşen alanın dikkat çektiğini ifade eden Öz, “İnsanlar buraya geliyor ve fotoğraf çekiyor. Düğün, nişan fotoğrafı çekenler var. İşin ayrı bir güzelliğidir. Bu, daha önce buğday ektiğimiz bir alandı. Normalde bunu tarımın kaybolduğu bir yerde yapmak zorunda kaldık. Ancak alanımız yolun kenarında olduğundan, etkilenmiş olsalar bile insanların bu işi yapmasını istedik. Hem ticari hem de görsel olarak değer kazandık. Köylülerimize bu bitkiyi dikmelerini tavsiye ediyoruz. ”
Lavanta yağını çıkarmayı hedefliyorlar
Bir diğer hedefin, petrol fabrikası kurarak petrol fabrikası satarak lavanta işlemek olduğunu belirtti. Bu şekilde işlenen daha değerli değerlerle satış yapmayı planlıyoruz. Şimdilik, çoğaldıkça daha iyi olacak. Ayrıca her bölge için bitki yaratmaya başladık. Pilot bölge olarak Ayranpınar Köyü’nü seçtik. İyi de biz yaptık. Hem görseli hem de çiçeği satıyoruz, buğday üzerinde birçok kez gelir elde ediyoruz. ”
Köy muhtarı Muharrem Asarkaya, köylerinin geleceğinin lavanta bitkisi olduğunu belirtti. “Bu bitkinin ilacı, mazotu, gübre gideri yok. Çapa biçiyor. Bunu köylümüzle katlamamız gerekiyor. Buğday ve arpada lavantadan gelir elde etmek istemiyorum.”
Nurhan İçmez
